Analyse van de huidige situatie

Na de verkiezingen in 2014 is er raadsbreed een raadsprogramma ontwikkeld. Toen de raad bij de details aankwam waar de meningen verschilden, is er een coalitie van CDA-D66-SP-PvdA gevormd die het programma verder heeft uitgewerkt en een college heeft gevormd. Van het begin af aan was duidelijk dat er vanuit de rechtse oppositie een soort 'dossier' werd opgebouwd tegen de wethouder financiën. Wat voor de één een kleinigheid was werd door de ander hoog opgespeeld en dan volgde weer een motie van afkeuring. De optelsom leidde ertoe dat van Marle aangaf geen vertrouwen te ervaren en de eer aan zichzelf hield en opstapte. De tweede wethouder die opstapte was Bruggink. Van meet af aan was duidelijk dat zijn partij, D66, steviger wilde bezuinigen. Tijdens de begrotingsbehandeling werd dit stevig ingebracht maar binnen de raad en het college was daar geen draagvlak voor. Het leidde ertoe dat D66 tegen zijn eigen college stemde, de wethouder opstapte, daarna de 'hardliners' uit de fractie van D66 stapten, en tenslotte iedereen zich afvroeg waarom de wethouder eigenlijk was opgestapt. 

Als ChristenUnie willen we benadrukken dat wat ons betreft beide wethouders altijd in het belang van de stad gehandeld hebben en het zeker niet in het belang van de stad is dat ze zijn opgestapt. Ondertussen zien we ook dat raadsleden uit hun fractie stappen en op persoonlijke titel blijven zitten in de raad. De individualisering zet daarmee door, niet alleen in de maatschappij, maar ook in de raad. Vanuit de raad is door enkelen aan het college gevraagd 'zich te beraden'. Wij hebben aangegeven dat het goed is dat niet alleen het college of de wethouders zich beraden, maar ook de raadsfracties. Laat ieder zichzelf beproeven of al zijn handelen wordt gedreven door het belang van de stad Almelo, of is de raad vooral met zichzelf bezig? Het debat is nu teveel op het proces en te weinig op de inhoud gericht.

Belangrijke thema's voor de komende jaren

Hoe nu verder. De begroting is goedgekeurd en hopelijk wordt hij ook goedgekeurd door de provincie. Daarmee kunnen we vooruit. Maar het is duidelijk dat de begroting van Almelo zeer breekbaar is. Wij hebben er, om als voorbeeld te noemen, op gehamerd om de verliezen op Soweco (6 miljoen in 2018 waarvan 45% voor rekening van Almelo) in te boeken. Dat is niet gebeurd, die staan nu opgevoerd als 'risico'. Zo zouden er zomaar nog een aantal 'lijken in de kast' kunnen zitten. Goede afspraken over de begroting zijn nodig.

Een ander belangrijk thema is de binnenstad. Lukt het om de ontwikkelingen goed los te trekken? We zien dat enkele projectontwikkelaars een grote invloed hebben en/of grote delen van de stad bezitten of in bezit krijgen. Voor een creatieve stad is juist kleinschaligheid gewenst. Het niet besluiten rond de herontwikkeling van het oude stadhuis is er een voorbeeld van hoe niet wordt doorgepakt. Maar datzelfde (niet doorpakken) geldt ook rond parkeren, etc.

Voor de ChristenUnie zijn daarnaast een aantal eigen thema’s van grote waarde. Zaken als sociale participatie (iedereen doet mee, in het bijzonder ook de zwakken in onze samenleving zoals chronisch zieken en gehandicapten), duurzaamheid (het groene domein is volstrekt onderbelicht), overheidsparticipatie om burgerinitiatieven van onderaf te stimuleren en te faciliteren, identiteitsgebonden onderwijs op basis van keuzes van ouders, voor alle doelgroepen, en keuzevrijheden voor “inkopen van zorg” op basis van eigen identiteit, onafhankelijke wijkteams, maatwerk en pluriformiteit. Hoe het ook verder uitpakt, we zullen hier voor blijven opkomen.

Hoe zou een nieuw college er kunnen uitzien?

Het hele college wegsturen is wat ons betreft geen optie. Daarmee neemt de instabiliteit alleen maar toe. Dat betekent wat ons betreft dat de huidige drie wethouders (ten Seldam, Timmer, Cornelissen) blijven zitten. Het ligt voor de hand dat er een vierde wethouder wordt toegevoegd. Het is bespreekbaar dat de ChristenUnie een vierde wethouder levert. De ChristenUnie gaat zeker niet gedogen in de zin van onze handtekening zetten onder een coalitieakkoord terwijl we zelf geen deel uitmaken van het college. Immers, dat zal resulteren in een bestuurscultuur waarbij partijen in de raad met hun handen op de rug gebonden staan omdat ze voor het collegebeleid moeten stemmen. Dat past ons niet. Als er een minderheidscollege gevormd wordt, zien we daar de positieve kanten van in: laat het college zijn best maar doen om de raad mee te krijgen. Met kleine fracties kunnen inhoudelijke afspraken worden gemaakt. Immers: democratie is niet dat de meerderheid zijn wil oplegt aan de minderheid (dat is het kenmerk van een dictatuur!), maar democratie is dat de stem van de kleine wordt gehoord. Een grotere mate van transparantie is in ieder geval gewenst. Het primaat ligt bij de politiek en dus de raad en niet bij het bestuur en de ambtelijke organisatie. 

Zoekt de vrede voor de stad [...] en bidt voor haar tot de Here, want in haar vrede zal uw vrede gelegen zijn (Jeremia 29:7).