georganiseerd door ChristenUnie en CDA fracties Almelo te gast in het gebouw van de pinkstergemeente De Banier met afvaardigingen vanuit de verschillende kerken, de thuiszorg, de politiek en de burgers.

Aanwezig: 42 deelnemers, 4 fractieleden ChristenUnie en CDA met een organiserende rol, en 2 sprekers van buiten.

 

 

Jan Veenstra, schaduwfractielid en lijsttrekker van de ChristenUnie opent de vergadering met een woord van welkom en dank voor de ruime opkomst. Na het lezen van het verhaal van de Barmhartige Samaritaan uit Lucas 10 wijst hij op de bijbelse opdracht dat God’s liefde zich vertaalt in liefde voor de naaste, en dat voor een ieder de vraag is wie hij of zij is voor zijn of haar naaste.  Dhr. Veenstra betitelt het doel van deze bijeenkomst als inzicht verkrijgen in de WMO (beperkt), nadenken over hoe hierop in te spelen, en afspraken maken hoe dat op te pakken.

 

 

Dhr. Tymon de Weger, wethouder voor de ChristenUnie in Enschede (met WMO in de portefeuille) legt kort de doelstellingen van de WMO uit, en de veranderingen die op komst zijn. Accent in zijn presentatie ligt op de rol van de gemeenten. Van de gemeenten wordt een sterkere invloed verwacht (regie), alsook de ondersteuning van kwetsbare groepen en het bevorderen van vrijwilligers en mantelzorg. De gemeenten moeten daarbij een aantal keuzes maken. Op hoofdlijn kan men kiezen tussen een smalle aanpak (thuiszorg regelen en verder afwachten) en een brede aanpak (anticiperen op de WMO en het beleid hierop doorlichten). Op een aantal gedetailleerde keuzes gaat hij nader in. Vervolgens noemt dhr. De Weger een aantal voorbeelden van hoe christenen op de WMO kunnen inspelen, zoals de Stichting Present in Zwolle, inloophuizen of belastinghulp. Hij sluit af met een oproep om de ChristenUnie uit te nodigen hierover mee te denken.

 

Dhr. Erik Dannenberg, wethouder voor het CDA in Zwolle, houdt een bewogen presentatie over hoe christenen door de eeuwen heen vorm hebben gegeven aan de naastenliefde. Te beginnen bij Job die God’s dienaar was omdat hij naar behoeftige burgers omzag; en zo volgde vele voorbeelden uit de Bijbel hoe het dienen van God steeds samenging met zorg voor de naaste. Ook in de kerkgeschiedenis op het gebied van omzien naar de naaste van alles van burgers voor burgers vanuit de kerk ontstaan, zoals bijvoorbeeld verzorgingstehuizen. Met het ontstaan van de verzorgingsstaat, en de daarmee gepaard gaande professionalisering en schaalvergroting is de zorg verkokerd en buiten de samenleving geplaatst. Daardoor is uiteindelijk de maatschappelijke samenhang verminderd, de zorg onbetaalbaar geworden, en vallen mensen tussen wal en schip. De WMO –als kleine rimpeling in deze hele geschiedenis– brengt hier een herinrichting teweeg waarbij de vraag voor kerken is hoe ze nu, in deze tijd weer ‘maatschappelijk relevant’ kunnen worden. Dit vereist denken in ‘functies’. Kansen liggen rond aanvulling op professionele hulpverlening, ondersteuning van mantelzorg, meedenken in cliëntenorganisaties, … ? Een goed voorbeeld is de Stichting Present, die op basis van aanbod van beschikbare tijd van groepen van mensen (bijvoorbeeld vanuit de diaconie) naar ‘klussen’ zoekt daar waar dat sterk nodig is.

 

 

Na een korte pauze –die door menigeen wordt aangegrepen om wat na te praten– volgt een plenaire discussie onder leiding van Jan Veenstra waarbij vragen aan het forum kunnen worden gesteld. Het forum bestaat uit beide sprekers plus twee lokale raadsleden, namelijk Irene ten Seldam (CDA) en Freek Nijhof (ChristenUnie).

 

Enkele zaken, vooral vragen, die uit deze discussie naar voren kwamen:

•  Er liggen niet alleen kansen voor kerken. Denk ook aan bijvoorbeeld scholen of woningbouwverenigingen (woonzorg zones). Kerken kunnen mogelijk zelfs drempelverhogend werken (als voorbeeld wordt hier schuldsanering genoemd).

•  Er spelen culturele aspecten. Twentenaren willen gevraagd worden voor vrijwilligerswerk, eerder dan zichzelf te melden. Vrijwilligers werk is vooral een kwestie van organisatie. Bij mantelzorg speelt veel meer de betrokkenheid.

•  Hoe zit het met de kosten? Heeft de kerk financiële grondslag om op de WMO in te spelen? Genoemd wordt dat het niet persé veel hoeft te kosten: het gaat veeleer om een voorbeeldfunctie, gemeenschapszin en creativiteit. Het aloude ‘Pro Deo’. En ook het gewoon klein beginnen en denken in groeiscenario’s. Wel is het ook zo –hetgeen we leren van de Stichting Present– dat hoe groter en hoe beter georganiseerd, hoe beter het loopt.

•  Voor niet professionele hulppartijen (geen ‘papieren’) geven de gemeentelijke instanties niet thuis…

•  Er is een kritisch geluid dat men zich niet altijd herkent in het door de sprekers geschetste beeld van de kerk, als een kerk onder de mensen met sociale cohesie. De praktijk is soms een kerk die leegloopt en (letterlijk) ver weg staat.

•  Positief voorbeeld uit Almelo zijn de ‘straatambassadeurs’, vanuit de buurt te organiseren.

•  Er wordt ook genoemd dat er al heel veel gebeurt, zeker ook vanuit de kerken in Almelo. Ook is een sociale kaart van Almelo beschikbaar (indicatie voor de behoefte).

•  Tenslotte geeft dhr. Dannenberg nog aan dat 82% van de christenen wil dat de kerk meer naar buiten is gericht. Wat mist Almelo (of merkt Almelo ervan) als de kerk (vandaag) stopt?

 

 

Conclusie is wellicht dat niet alleen voor de kerken als organisatie, maar vooral ook individueel door betrokken christenen of anders gelovigen zaken opgepakt zouden kunnen worden. Dhr. de Weger noemt hoe men in Enschede is gestart met een werkgroep (denktank) met betrokken christenen van verschillend pluimage. Jan Veenstra doet een oproep om, als je wilt meedenken, je na afloop bij hem te melden. De vergadering wordt afgesloten met een dankgebed en de sprekers en kosteres worden bedankt via het aanbieden van een Bolletje pakket.